باد نوروزی وزیده است به کوه و دریا

جامه ی عید بپوشند، چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست

نازم آن مطرب مجلس که بود قبله نما

صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند

جام می گیر ز مطرب که روی سوی صفا

همه در عید به صحرا و گلستان بروند

من سرمست زمیخانه کنم رو به خدا

عید نوروز مبارک به غنی و درویش

یار دلدار ز بتخانه دری را بگشا

گر مرا ره به در پیر خرابات دهی

به سر و جان به سویش راه نوردم نه به پا

سال ها در صف ارباب عمائم بودم

تا به دلدار رسیدم نکنم باز خطا

* * *

بهار شد در میخانه باز باید کرد

به سوی قبله ی عاشق نماز باید کرد

نسیم قدس به عشاق باغ مژده دهد

که دل ز هر دو جهان بی نیاز باید کرد

کنون که دست به دامان سرو می نرسد

به بید عاشق مجنون، نیاز باید کرد

غمی که در دلم از عشق گلعذاران است

دوا به جام می چاره ساز باید کرد

کنون که دست به دامان بوستان نرسد

نظر به سرو قدی سرفراز باید کرد